САФ (сап)

Таза, кіршіксіз, мөлдip, қоспасыз

 

Саф алтыннан айбалтаң,

Шұға еді жанқалтаң

(Сүйінбай шығармасынан)

 

Онымен сезімді тазалыққа иіргендігіңді кәміл ыхласыңды көрсетіп, ішімнің сафлығының соңында халық көрер, сыртымды да пәк етемін һәм көзге көрінбейтін ағзаларымды да пәк етемін

(Абай, Отыз сегізінші қара сөз)

 

Саф күмістей жарқырап 

Тыныш жатқан тұнық су. 

(М.Жұмабаев, Жазғы таң)

 

Сап даналық жолының өзі екі айырық болады: бірі ғаламның адам ақылы жетерлік те, жетпестік те жағын зейінге салады.

(А.Байтұрсынұлы, Əдебиет танытқыш)  

 

Сарыарқаның саф ауасы мен сары қымызы Шоқанды біржолата жазып жібермесе де, бір ай шамасы уақыттан кейін, ол кәдімгідей көтеріліп қалды.

(Б.Соқпақбаев, Қайдасың, Гауһар?)

 

Сап ақшадан төрт жүз теңге жұмсалып, шарға түскен уақытта Нұрпейіске он тоғыз шар, Сәрсенбайға он төрт шар шығып, біздің жаңа талап босқа қалды.

(М.Дулатұлы шығармасынан)