ҚАРАПАЙЫМ КӨҢІЛ ДЕ ЗОР ДЕМЕУ
Көзді ашып-жұмғанша сынаптай сырғып бара жатқан жалған дүние. Таңның
атысынан күннің қимас батысына дейін бір тылсым таппас тірлік тауқыметі.
Әлбетте, аспаннан ештеңе дайын күйінде салбырап түспейді. Біреуге бірдеңе
дәлелдейсің, бірді бірге қосасың, салмақтайсың, ақыл һәм сана таразысына салып
сараптайсың, әйтеуір, ұзақ керуендей созылған қым-қуыт қозғалыс-әрекет.
Сондайма үрдіс кезінде қасындағы қымбатты адамдарына да қарапайым көңілдің өзін
бөлуді біле тұра ұмыт қыламыз да. Ал ондай жандар өзіңді бағып-қағып өсірген
ата-анаң болса ше, онда адамияттық тұрғыдан сау сана тұғырына сай келе ме?!
Ақиқатын
...
Читать дальше »
