БІЗДІҢ ЕҢ ҮЛКЕН ҚАТЕЛІГІМІЗ ОСЫ ЖЕРДЕ ЕКЕН ҒОЙ

Біз Алладан бірдеңе сұраймыз, бірақ сенімсіздікпен, селқостықпен...
Ішімізде бірдеңе: «әй, енді ертең орындала қалады дейсің бе, бірақ әйтеуір сұрай берейінші» деп тұрады. Себебі, ол нәрсенің әйтеуір бір керек екенін білеміз.

Ал негізі...

Негізі біз Құдайдан осы нәрсе міндетті түрде орындалады деп 100% сенімді түрде сұрауымыз керек. Неге дейсіз бе?

Себебі, сіз мұны анаңыздан, ағаңыздан не көршіңізден сұрап тұрған жоқсыз ғой? Сіз мұны бүкіл әлемнің Иесінен сұрап тұрсыз. Олар адам болған соң, сізге «жарайды» деп алып, бір сағаттан кейін ұмытып кетуі мүмкін. Не ауырып қалып, сізге берген уәдесі жайында қалуы мүмкін. Адам болған соң ұмытады, қателеседі. Ал Алла ше?

Алла ешқашан ауырмайды ғой?! Алла ештеңені ұмытпайды, еш нәрсені қаперінен тыс қалдырмайды. Алла бір секунд та қалғымайды, мүлде ұйықтамайды.
Ол сіздің жағдайыңызды көріп тұр, айтқандарыңызды естіп тұр емес пе?

Олай болса, ең алдымен Алла туралы ойымызды түзейікші.
Іштегі кірді қашырса,
Адамның хикмет кеудесі, -
деп Абай айтқандай, жүрегіміздегі лас ойлардан арылайықшы. Сөзсіз, Алла бізге қиыншылық қаламайды, жеңілдік қалайды. Ол тәубе еткен құлдарының тәубесін қабыл етіп, сұрағанын береді. Қайғыға батқан пендесінің жүрегіне тыныштық сыйлап, оны жұбатады. Себебі, құдси хадисте Алла Тағаланың Өзі былай деген:

«Менің құлым Мен туралы қалай ойласа, Мен сондаймын. Егер ол Мен туралы жақсы ойда болып, жақсылық күтсе, Мен оны оған беремін. Ал Мен туралы жаман ойлап, жамандық күтсе, оны да оған беремін». Ибн Хиббан (2/405), Ахмад (9065)