Қара өлең көкжиегі

ТАБИҒАТҚА БОЛАДЫ ҰНАҒАНЫ

271 >>

Бұл өлке біздің ауыл жайлаған жер,

Желіге асау құлын байлаған жер,

Көзіме от-жалындай көрінеді,

Айқасып құлын-тайдай ойнаған жер.

 

272 >>

Ну орманның ауылың арасында,

Мөлдір бастау тұнық су жағасында,

Қай бақтыға, құрбыжан, кез боласың,

Талай жігіт сыртыңнан таласуда.

 

273 >>

Аспанда Үркер алтау, Шолпан жалғыз,

Домбыра екі ішекті қолға алғанбыз,

Мұндайда босқа отырып жарамайды,

Көпшілік құрметіне ән салғанбыз.

 

274 >>

Бұл өлке біздің ауыл күзеген жер,

Қаракөз бойын салып түзеген жер,

Көзіме от-жалындай көрінеді,

Қолаң шаш уәдесін үзбеген жер.

 

275 >>

Дәйім менің мінгенім ұзын құла ат,

Екі жағы Қобданың малға суат,

Ауылың алыс кеткенде туыстарым,

Осы әніме сала жүр дәтке қуат.

баспаға әзірлеген             

Бегімхан Ибрагим (КЕРІМХАНҰЛЫ) >>

Ақсу қаласының Абай атындағы ЖОББ мектептің қазақ тілі мен әдебиеті мұғалімі

Павлодар облысы

Қазақстан Журналистер Одағының мүшесі

Категория: Мои статьи | Добавил: shakhibbeker (19/06/2023)
Просмотров: 54 | Рейтинг: 0.0/0
Всего комментариев: 0
Имя *:
Email *:
Код *: