Қара өлең көкжиегі

ДҮНИЕ – БІР ҚИСЫҚ ЖОЛ БҰРАҢДАҒАН

136 >>>

Дауысым «ә» дегенде бір саңқылдар,

Жел соқса, жаман түйе үйге аңқылдар,

Жігіттің алған жары жақсы болса,

Алдынан үйрек ұшып, қаз қаңқылдар.

 

137 >>>

«Ә» дегенде дауысым шырқап кетер,

Мұрадына шын ғашық әлі-ақ жетер,

Тіршілікте ойнап, күл, бозбалалар,

Әне-міне дегенше дәурен өтер.

 

138 >>>

Ауылымның қоған жері жусан ба екен,

Белімді жуманменен бусам ба екен,

Кешегі өтіп кеткен жиырма бесті,

Артынан қос атпенен қусам ба екен.

 

139 >>>

Кісіге өнер де өрнек, өлең де өрнек,

Шын жүйрік өрге шапса өршеленбек,

Барында орлаыңның ойна да күл,

Шырағың мың күн жанған бір күн сөнбек.

 

140 >>>

Өлең деген немене білген құлға,

Ақ теңгесін кім қимас алар пұлға,

Оралыңның барында ойна да күл,

Өлгеннен соң адыра қалар тұлға.

баспаға әзірлеген             

Бегімхан Ибрагим (КЕРІМХАНҰЛЫ) >>

Ақсу қаласының Абай атындағы ЖОББ мектептің қазақ тілі мен әдебиеті мұғалімі

Павлодар облысы

Қазақстан Журналистер Одағының мүшесі

Категория: Мои статьи | Добавил: shakhibbeker (12/12/2022)
Просмотров: 86 | Рейтинг: 0.0/0
Всего комментариев: 0
Имя *:
Email *:
Код *: