АҒЫЛШЫН ТІЛІ

Палатада жатқанына хирург келіп, ондағы аппендицит екенін, дереу операция жасау керегін айтты. Ол үшін күтпеген жаңалық болды. Себебі ол ешқашан аппендицит болмаймын деп ойлаушы еді. Мейлі, болған күннің өзінде елде, жақындарының жанында болады деген секілді күткен еді. Алайда мұхит асып барып, сол жақта операция жасату жазылған екен.

Шыны керек, кішкентай операция болса да, көңілі құлазып қалды. Себебі жанында еріп келген досы жоқ, ата-анасы жоқ. Біртүрлі жалғыздық сезімі басты. Ол уақыт АҚШ-та таңғы 11-лер шамасы болса, Қазақстанда түнгі 23:00 кездері болу керек. Үйге хабарласып, жағдайды баян етті. Ата-анасының көңілі түсе ме десе, керісінше анасы айтты: «Иә, келісім бер қорықпай. Аппендицит болсаң бәрібір оны алдыру керек. Қайта сол жақта болғаның қайырлы шығар. Жаңа технологиялармен жасайды», - деп бір жігерлендіріп қойды. Анасы өзі дәрігер болған соң, бәрін керемет түсініп тұрды. Солайша операция жасайтын болып келісілді.

Операция жасаған хирургтың аты Мистер Сафронский болатын. Ірілеу келген, жүзі жылы кісі. Операцияға кіргізбес бұрын 4 медбике алдынан шығып, бүкіл процесті түсіндіріп берді. Содан бір кісі жақындап «Мен Джейнмін. Көзіңді ашқан кезде мен боламын жаныңда. Сол кезде Джейн деп шақырсаң болады», - деді. Одан кейінгі есімде қалған нәрсе – операция бөлмесіне кіргізіп жатқан сәт қана. Сосын 2-3 сағаттан кейін оянды.

Оянған сәтте тоңып тұрды. Расымен де Джейн медбике болды жанында. Келіп бір ыстық пештен шыққан секілді көрпе жапты үстіне. Денесі жылулықты сезіп, балғын қалыпқа түсе бастады. Джейн медбике оның телефонын алды да оны суретке түсіріп: «Мынаны үйіңдегілерге жібересің. Алаңдап қалған болар. Көңілдері орнықсын», - деді. Осылайша, Алланың қалауымен, АҚШ-тың госпиталінде пациент болып, өміріндегі қызықты тәжірибелердің бірін бастан өткерді.

Адам білім алу үшін Отаннан ажырайды (сапарға шығады). Сол білім жолында түрлі машақаттар көреді. Сондай сынақтар мен қиындықтар – алған білімімізге құндылық береді. Өмірде еш нәрсе тектен-тек болмайды. Аллаға деген сеніммен алға қарай жылжуды тоқтатпау керек.

2019 жылы Дубай қаласында өткен Біріккен Ұлттар Ұйымының моделіне қатысып, DISEC комитетінде, «Disarmament Agreement and International Security» (Қарусыздандыру туралы келісімшарт және халықаралық қауіпсіздік) тақырыбы бойынша баяндама қорғаған болатын.

Абу-Даби қаласына түнде ұшып келді. Сол жақта танысқан пәкістандық досы күтіп алып, Дубайға шығарып салу керек еді. Алайда тым кеш боп кеткен соң, оған абу-Даби қаласында қалуға ұсыныс білдірді. Ал олардың жататын жерлері пәкістандықтарға арналған жұмысшылар қалашығы болатын. Шығыстанушы, мәдениеттерді зерттеуге қызығатын ол бірден келісімін берді. Сол кезде «жарқыраған» Біріккен Араб Әмірліктерінің екінші тұсын көрді. Үнді фильмдеріндегі кедей аудандары естеріңізде болса, ол барған жер тура сол секілді еді. Жатақхана. Бір бөлмеде 8-9 адамнан жатады. Балкондарында іш-киімдер жаюлы тұр. Барлығы пәкістандықтар.

Қазір ойланып отырып, сол кездегі тәуекелге таңданады. Алайда ол кісілердің бәрі оған құрметпен қарады. Дастарқан жайып, пәкістандық тағамдарын ұсынды. Ең қызығы – сол жердегі де байланыстырушы ортақ тіл – ағылшын тілі еді. Ағылшын тілі – әлем мұсылмандарымен байланыс жасай алуға және бір мүмкіндік есігі. (жалғасы бар)  

баспаға әзірлеп, жиған-терген

Бегімхан  Ибрагим (КЕРІМХАНҰЛЫ) >>

Ақсу қаласының Абай атындағы ЖОББ мектептің қазақ тілі мен әдебиеті мұғалімі

Павлодар облысы

Қазақстан Журналистер Одағының мүшесі