05/10/2020, 12:20 | |
Кітап жолдарына көз жүгіртіп отырған уақытта ойыңызға не келеді? Қандай жолдар жүрегіңізге жол таба алды? Сөздің сиқыры санаңызды жаулады ма? Осынау серияда сондай үзінділер беріледі. Әлқисса...
Еркектердің шүмектеген қанын, шақырлаған тісін емес, әйелдің мөлдірей аққан көз жасы мен селкілдеген иығын көргенде барып: «Адамдар-ау, қамшының сабындай кеп-келте өміріңізде бір-біріңізді ренжіте көрмесеңізші, әр минут, әр секундтарыңыз санаулы ғой, олар тұнжырап өтпесінші», – деп күбірлейсің.
–... Бүгін ешкім маған жақсы көрем деп айтқан жоқ.
Ең әуелі өзіңізге өтірік айтпаңыз. Өзіне өтірік айтатындар және оны тыңдайтындар өзіндегі және айналасындағы шындықты ажыратудан қалады, яғни, өзін де өзгелерді де сыйлау құрметін жоғалтады.
Дүниенің жаратылысында жазық жоқ, мүкісі жоқ. Дүниені бүлдіретін – өзіміз. Ең ақылды жаратылған жан – ол адам. Ақылды азапқа айналдырған да – адам. Жаратылыста жазық жоқ.
Жігіт жақсы қызға жолығып, оны шынайы махаббатымен жаулап алуы керек. Сосын оның сыйластығына ие болуы қажет. Сосын оның сенімін ақтауы парыз. Екеуі бірге болған ұзақ жылдар бойы ажал айырғанша қол ұстасып өмір сүруі керек. Нағыз шындық осы. Өмірдегі ең басты нәрсе де сол. Ер азамат осы үшін жаратылған.
Адамның ішкі жан-дүниесі әлемдегі жақсы-жаман қазынаның бәрі ішіне сыйып кете беретін ертегіде кездесетін сиқырлы қапшық емес қой. Қанша мықты десек те, сыр сандықтың қақпағын оқтын-оқтын ашып, ішкі сырды сыртқа шығарып тұрмаса қиын екен. Мұндай «төзімді» адамдар күндердің күнінде аяқ астынан жарылып, бүлқан-талқан болғанда өзін танымай қаласыз. Құдды қопарғыш зат — динамит абайсызда от тиіп жарылғандай оқыстан гүрс ете түседі. Мұндайда алдымен әлгі адамның өзі мертігіп кетуі ықтимал деп кім ойлаған десеңізші.
ПЛАТОН (грек философы, сүйіспеншілік Тәңірісі): «Махаббат – құдіретті де, нәзік те сезім... Махаббат – қамал бұзатын құдіретті күш! Сезімдік махаббат бар... Рухани махаббат бар... Сезімдік махаббат – сұлулықты қызықтайтын жан күйі... Рухани махаббат – адамның рухтық қайнар бұлағы» (Платон. «Трактаттар»)
Ал бақыт деген не? - деді ол бұл бір әшейін зат дегендей қолын сілтеп. - Бақыт деген адамдардың рухани қанағаты. Адам дүниеге қанағаттанбайды, білімге қанағаттанбайды... Тағы немене... атаққа, шенге қанағаттанбайды, білімге қанағаттанбайды. Иә, оны айттым ғой... Сонда енді адам басқа бірдеңеге қанағаттануға тиісті ғой... Айталық сіз бір қасиетті іс үшін жаныңызды құрбан етуге бел байладыңыз. Сіз өліп кетесіз, бірақ көздеген мақсатыңыз орындалғаннан кейін, рухани қанағаттанасыз. Одан артықтың сізге қажеті жоқ. Сіз бақыттысыз. Түсініп отырсыз ба? Мысалы мені алайық... Мен Сәулені ұнатамын. Егер Сәуле де мені тап өзімдей ұнатса, мен үшін бұдан артықтың керегі жоқ. Қанағат. Бақыттымын.
Қарбалас тірліктің қамымен жүріп, жақындарымыздың қадірін білмей жатамыз. Өз проблемаларымызға басымызбен кіріп кеткеніміз сонша – ата-анамыздың хал-жағдайын сұрауды ұмытып кетеміз. Сыртта өзгелерге көрсеткен ілтипатымызды, сыпайылығымызды үйге келгенде жақындарымызға көрсете алмаймыз. Соңғы рет «Анашым, әкешім, мен сіздерді жақсы көремін, берген тәрбиелеріңізге мың алғыс!» деп қашан себепсіз айттық екен? Соңғы рет жақындарымызды қашан себепсіз құшақтап, сүйдік екен? Бегімхан КЕРІМХАНҰЛЫ М.Әуезов атындағы ЖОББ мектебінің қазақ тілі мен әдебиеті мұғалімі Павлодар қаласы Қазақстан Журналистер Одағының мүшесі | |
| |
Просмотров: 208 | Загрузок: 0 | |
Всего комментариев: 0 | |